Bu resimlerde su bir metafordur. Tanımsız, boş anlar su ile tanımlanır. Bu boşluk ihtiyacı, anlamını mavi rengin derinliğinde ruhun arınma ritüelinde bulur. Ruh, suyun kucaklayıcı varlığında kendini yeniden tanımlar. Derin boşlukta kendisiyle yüzleşir, kendini affeder ve yüzeye çıkar.